............. Strona główna ..... Biblia..... Jan Paweł II..... Centrum Myśli JP2..... Pope to You.............

Eliza Skowrońska, ucz. Kl. I Porozmawiajmy o rozmowie "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła". (J 1, 1-5) Biblia Tysiąclecia Język, słowo mówione czy też pisane łączy ludzi na całym świecie. Czy na pewno? Sądzę, że należy tu wspomnieć o barierze, jaką stwarza różnorodność wśród języków, którymi posługują się ludzie w różnych częściach świata. Ten fakt niesie ze sobą pewne trudności w nawiązywaniu dialogu z osobami, ze wszystkich stron świata. Nie zawsze możemy nawiązać rozmowę ze społeczeństwem rzadkich narodowości, egzotycznej natury, odmiennej niż ta w której my żyjemy. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że niektóre słowa, te przełożone z innego języka mają nieco inne znaczenie. Takie sytuacje nie są dla nas zauważalne, ale warto o tym pamiętać. Brak odpowiednika na jakieś słowo w danym zasobie wyrazów, może trochę zmienić sens, albo brzmienie zdania, czy zwrotu. Chciałabym zastanowić się nad wymiarem słowa w naszym życiu. Co może zdziałać, jak wpływa na ludzi, na ich samopoczucie i czy w dobie komputerów ma znaczenie i konsekwencje. Swoje rozważania chcę rozpocząć od roli rozmowy w sferze emocjonalnej człowieka. Nasz kontakt z ludźmi jest bardzo ważny, bez niego tracimy chęć do życia. Jestem osobą, która bardzo mocno przywiązuje się do ludzi. Jeśli ktoś, zdobędzie moje zaufanie, "oswoi mnie", wtedy odczuwam dużą potrzebę utrzymywania z nim kontaktu. Czuje się samotna, kiedy nie rozmawiam lub utrzymuję tylko znikomą więź z przyjaciółmi. Po co to piszę? Pragnę pokazać jaką potęgą jest słowo. Co może zdziałać. Możemy więc stwierdzić, że rozmowy wpływają na nasz nastrój, rodzą uczucia pozytywne i negatywne, ich brak powoduje samotność, a ta w niesamowitym tempie przeradza się w smutek lub przygnębienie. Słowo pozwala nam żyć, pomaga przezwyciężyć trudności, leczy rany lub je zadaje. Niewątpliwie rozmowa jest niezwykle ważnym elementem naszego życia, bez niej tracimy chęć do istnienia. "Przyjazne słowo nic nie kosztuje, a jednak jest najpiękniejszym ze wszystkich prezentów". Daphne du Maurier ukazuje w tym zdaniu, jaką potęgą jest słowo, rozmowa z drugą osobą. Dialog nic nas nie kosztuje, a w pewnym sensie przynosi nam "darmowe owoce". Każda mądra wymiana myśli z drugim człowiekiem procentuje w późniejszym czasie. Rozmowa zasiewa swoje plony, które potrzebują określonego czasu, na osiągnięcie dojrzałości i przydatności w naszym życiu. Kiedy mamy problemy i nie potrafimy sobie z nimi poradzić, zawsze możemy zasięgnąć w naszą pamięć i odnaleźć sposób rozwiązania naszego kłopotu. Każda rozmowa jest nam dana nie bez powodu. Musi przynieść nam coś w darze, nowego i świeżego, bo rozmowa zbliża ludzi. "Od pierwszego człowieka do końca czasów jest i pozostanie słowo jedynym narzędziem, które pozwala ludziom wymieniać marzenie i tajemnice". Przytaczam tu myśl Elie Wiesel, by potwierdzić, to co napisałam wcześniej, ukazać wielkie znaczenie rozmowy, pomiędzy ludźmi. Ten cytat ukazuje jak duże znaczenie ma dialog z osobami bliskimi, przyjaciółmi, rodziną. On pozwala wymienić nie tylko poglądy, ale przede wszystkim najskrytsze uczucia, marzenia, pragnienia i tajemnice, które skrywamy na samym dnie serca. Dużo łatwiej żyje się nam, gdy mamy przy sobie kogoś bliskiego, wtedy mamy możliwość wypowiedzenia, podzielenia się różnymi problemami lub radościami. Terapie psychologiczne w dużej mierze opierają się na rozmowie z osobą przygnębioną, potrzebującą bliskości drugiego człowieka. To właśnie potwierdza, że słowo może zdziałać cuda, potrafi kogoś ocalić, wyprowadzić z ciężkich stanów emocjonalnych lub po prostu pomóc uwierzyć w lepsze jutro. W leczeniu depresji, zaburzeń psychicznych mają pomagać terapie z psychologiem, najczęściej te indywidualne, które pozwalają się otworzyć na nowego człowieka, zaufać mu i wyrzucić z siebie negatywne emocje. Rozmowy towarzyszą nam codziennie, w szkole, pracy, domu na ulicy. Niektórym ludziom pomagają dalej żyć, bo "Dobre słowo leczy smutek" jak pisał Manander czy jak mówiła Urszula Ledóchowska " Czasem więcej dobrego może zrobić jeden serdeczny uśmiech, dobre życzliwe słowo, aniżeli bogaty dar pochmurnego dawcy". Kilka ciepłych słów rodziny, przyjaciół pomaga dalej ciągnąć życie samotnym za granicą, opuszczonym w więzieniach czy chorym w szpitalach. A teraz o znaczeniu internetu dla rozmowy. Jak wpłynął na rozmowę wśród ludzi? Spłycił ją czy wzbogacił? Czy pokazał świeży wirtualny obraz? Pozwolił poznawać nowych ciekawych ludzi o podobnych problemach, zainteresowaniach i stylu życia? Sprzyja kontaktom, czy może prowadzi do niszczenia więzi międzyludzkich? Spróbuję zastanowić się nad tą sprawą, biorąc pod uwagę każdy jej aspekt. Posłużę się kilkoma przykładami z życia mojego lub moich bliskich znajomych. To będzie historia, o tym jak łatwo straciłam kogoś bliskiego. Wszystko zaczęło się kiedy zabrakło nam czasu i chęci na normalne rozmowy przez kilka dni, później tygodni. Zaczęliśmy utrzymywać ze sobą tylko kontakt sms-owy. W bardzo krótkim czasie, uświadomiłam sobie, jak trudno rozmawia mi się z tą osobą twarzą w twarz. Dalszy przebieg tej sytuacji doprowadził do tego, że teraz nie potrafimy zamienić ze sobą choćby kilku słów w normalnych sytuacjach. Uciekamy się tylko do krótkich wiadomości tekstowych, bardzo często pustych i nic nie znaczących. Sądzę, że taki rezultat tej znajomości jest spowodowany postawieniem nad rozmową wymiany myśli tylko w wirtualnym świecie. Zdaje sobie sprawę z tego, że takie historie zdarzają się nam coraz częściej. Staje się to powszechnym problemem i pewnym niedociągnięciem ze strony ludzi. Niestety prawda jest taka, że nikt nie ma antidotum na takie wydarzenia, ani gotowej recepty czy sposobu. Próbujemy obwiniać za to czas, a raczej jego brak. Tylko kilka znaków raz na jakiś czas. To wszystko powoduje, że nie umiem już rozmawiać z tym człowiekiem szczerze, uciekam się do krótkich wiadomości tekstowych. Uważam, że tak właśnie kończy się opieranie znajomości tylko na wirtualnym wymiarze. Myślę, że nietrudno zauważyć, że łatwiej jest otworzyć się przed drugim człowiekiem, kiedy nie patrzy się mu w oczy. To w pewnym sensie wygodniejsza forma do wyrażenia uczuć. Mówisz o czymś ważnym, jednak z pewnym dystansem, często bardzo wygodnym. Taka rozmowa przez internet daje możliwość ukrycia prawdziwych uczyć, smutku, stresu czy też podniecenia rozmową. Dostrzegam, że brakuje mi rozmów przy herbacie, lub podczas spaceru, coraz trudniej znaleźć na coś takiego wolną chwilę. Często ciężko jest otworzyć się przed kimś w normalnej rozmowie. Teraz potrzebuje więcej czasu, żeby dojść do tematów poważnych i naprawdę ważnych. Każdy gdzieś pędzi, więc rozmowy są mniej otwarte i szczere. Zauważam, że takie wymiany myśli nie stanowią dla mnie już tak barwnego elementu mojego życia, jak kiedyś. Jeszcze do niedawna każda rozmowa z przyjacielem była czymś niesamowicie ważnym i cudownym, teraz czuje pustkę w środku, żyje nadzieją, że to wkrótce minie. To o czym pisze, nie oznacza, że spisuję internet na straty. Znam wiele przykładów gdzie właśnie on zbliżył ludzi, lub pozwolił się im poznać. Są ludzie, z którymi w inny sposób nigdy nie zamienilibyśmy choćby słowa, z różnych powodów, np. subkultury do której należą, wyglądu, przekonań życiowych. Świat wirtualny pomaga nam w przeskoczeniu takich barier. W dzisiejszych czasach coraz więcej ludzi poznajemy tą drogą, lub pogłębiamy już wcześniej zawarte znajomości. Ten środek komunikacji ułatwia sytuacje, kiedy ktoś bliski jest daleko, wtedy szybko i wygodnie możemy wymieniać z nim myśli. Możemy również nawiązywać kontakt z ludźmi, z którymi w inny sposób nie moglibyśmy się spotkać i porozmawiać, z powodów takich jak duże odległości między osobami, z którymi rozmawiamy oraz brak czasu. Uważam, że nie ma nic złego w takich rozmowach, jeśli umiemy dyskutować w normalnych świecie, nie tylko w tym wirtualnym, momentami sztucznym i pełnym fałszu. Mimo wszystko myślę, że zbyt długie opieranie kontaktów na sms-ach, internecie prowadzi do ruiny więzi i zaufania. Trzeba zachować równowagę i dbać o różne formy komunikacji. "Słowo to nauka" jak mawia przysłowie polskie. Rozmowa to też przekazywanie wiedzy. Dyskusja z ciekawymi ludźmi może być dla nas doświadczeniem, odkryciem nowych tajników wiedzy, to forma pogłębienia mądrości o nowe doznania i spostrzeżenia. Bez słowa nie byłoby niczego. Wspominam o nim tak dużo, bo jest podstawą każdej rozmowy. "Słowa są ponadczasowe. Powinieneś je wypowiadać lub pisać ze świadomością ich wieczności" ja mówił Khalil Gibran. Tutaj od razu nasuwa się wizerunek wielkich historycznych postaci, pisarzy, potężnych władców, albo ogromnych filozofów. Ich poglądy przetrwały do dzisiejszych czasów i na pewno dzięki ludziom łaknącym wiedzy będą wspominane i powtarzane jeszcze przez długie lata i wiele pokoleń. Znamy bardzo dużo teorii przedstawionych przez starożytnych Greków, często używamy ich myśli do wyrażenia, potwierdzenia swoich racji, w czasie dyskusji. Każdy nasz dialog prowadzi do przekazania myśli, poglądów. Jeśli tak jest, to za każdym razem kiedy z takiej rozmowy cos wyniesiemy, ta pozwoli nam zaczerpnąć nowej wiedzy. Możemy więc stwierdzić, że słowo, dialog to nauka. Dyskusja, to w moim mniemaniu najciekawsza forma rozmowy, pozwala porywalizować ze sobą nawzajem, wysilić swój umysł, wyzwolić myśli i puścić wolno wodze fantazji. Czasem pomaga, innym razem wprowadza napiętą atmosferę i może być przyczyną, nieporozumień i niechęci. Uważam, że jest świetną rozrywką i polem do popisu, wyrażeniem poglądów i okazją do poznania przekonań innych, więc i nowym doznaniem. Bywa niesamowicie intrygująca i pociągająca. To rozmowa, która daje nam możliwość otwarcia się na innych ludzi, ich opinii i sposobów myślenia. Nie możemy traktować jej tylko jak zabawę, rywalizację. Ważne jest to, że dyskusja jest bardziej drogą do porozumienia i szansą na nie, jest dialogiem, otwarciem się na poglądy innych - a mniej walką i rywalizacją przeciwstawnych racji czy igrzyskami sprawności retorycznej. Przede wszystkim ma dać nam możliwość zagłębienia się w nowe, świeże opinie, przekonania i doznania. To próba zaakceptowania innego zdania, sposobu życia, po prostu magia kompromisu. Paulo Coelho pisał, że "Dyskusja to doskonały sposób, by przekonać samego siebie o słuszności tego, co się mówi", uważam, że to potwierdza jak ciekawą formą jest taka rozmowa. Nie dość, że otwieramy się na drugiego człowieka na jego opinie, to dodatkowo możesz utwierdzić się w swoich myślach, przekonaniach. Jak autor mówi, jest to świetna okazja do potwierdzenia się w swoich poglądach, myślach. Uważam, że to czyni taki dialog jeszcze bardziej atrakcyjnym dla nas, ludzi. Wydaje mi się, że jeśli czerpiemy z dyskusji przyjemność z dwóch źródeł, pierwsze to, te w którym mamy możliwość poznania zdania innych ludzi, a drugie to, te kiedy my przekonujemy się o słuszności swych myśli, to pozwalamy sobie na uczucie satysfakcji, z powodu ciekawych i racjonalnych opinii i poglądów, którym ufamy, w które szczerze wierzymy. Dyskusję możemy porównać to zjawiska fizycznego jakim jest przyciąganie się dwóch magnesów różnoimiennych. Możemy przyjąć, że jedna osoba jest biegunem N, a druga S, wydaje mi się, że taki rodzaj rozmowy, możliwy jest tylko z osobą o trochę innym poglądzie na jakiś temat, niż nasze własne zdanie. Tak jak magnesy, na koniec takiego dialogu dochodzimy do jakiegoś wspólnego zdania i tworzymy jedność lub nie potrafimy się porozumieć i nadal zostajemy samotni w swoim poglądzie, a magnesy dalej nie tworzą jedności, tylko stanowią dwa odrębne ciała, jak na początku zjawiska. Formą rozmowy może być każdy utwór literacki, poczynając od wiersza, na piosence kończąc. Lektura może być pretekstem do podjęcia dyskusji na tematy zawarte w danej pozycji. Mamy niejeden przykład, kiedy są głosem, który zasiewa ludziom patriotycznego ducha narodu. Przykładem takim jest polska twórczość literacka na tematy narodowościowe, podejmujące tematy sposobu odzyskania niepodległości państwa, czy wykrzesaniu silniejszych więzi pomiędzy obywatelami lub walce o jedność wśród braci. Również lektura naukowa jest formą dialogu pozwalającą na wyrażenie swoich poglądów w czystej i świeżej postaci. To także sposób zdobycia wiedzy, przekazania mądrości w przyjemnej formie. Czytelnik może nawiązać tylko duchową więź z autorem, jednak jest to jakiś pomysł na dyskusję, podstawą rozmów na nowe tematy, zawarte w danym dziele naukowych. Nawet w czasie wojny, ludzie podkreślali jak ważne jest to, żeby przetrwała nasza kultura. Chcieli walczyć żywym słowem, wystawiając sztuki teatralne, czytając polską literaturę zabarwioną duchem patriotyzmu na odzyskanie wolności i nadzieją. Potwierdza się, to jak wielkie znaczenie ma dialog, w tym wypadku pomiędzy widzem, a aktorem. Również w ten sposób możemy wyrazić te najskrytsze uczucia, bo zazwyczaj nasze myśli mają swojego znanego lub ukrytego odbiorcę. Taki sposób okazania uczuć, pozwala mam wyzwolić talenty, wenę twórczą, a równocześnie sprawić przyjemność drugiej osobie, pozwolić by poczuła naszą bliskość w bardzo przyjemny, wspaniały sposób. Jest to bardziej ekspresyjny i piękny pomysł na wyrażenie naszych uczuć, musimy jednak pamiętać, że taki utwór traci swój dialogowy charakter, a zaczyna bardziej stanowić monolog. Chciałabym się skupić teraz na dialogu, przez który mamy możliwość porozumienia się między sobą i rozumieniu innych ludzi. Tylko dzięki niemu zostały, zostają i zostaną podjęte ważne decyzje w rodzinie, polityce państwa czy systemie oświaty. Bardzo istotnym elementem rozmowy jest uzgadnianie wspólnych poglądów, wyrażenia swoich myśli na wszelakie tematy. Dialog sprzyja tworzeniu się nowych prądów myślowych, wspólnych pomysłów, teorii oraz sposobu działania. Dzięki niemu, powstają grupy przyjaciół, miłośników zwolenników, wielu ludzi, których łączy podobny sposób patrzenia na świat. "Naród żyje, dopóki język jego żyje" jak mawiał Karol Libelt. Jeżeli brakuje rozmów, dialogów wśród społeczeństwa nie ma mowy o współdziałaniu, a jeśli jego braknie cała nacja traci swój charakter. Bez wymiany myśli z ludźmi pogarsza się nie tylko nasze samopoczucie, ale przede wszystkim traci sens cała istota braterstwa, towarzyskości i struktura społeczna. Musimy pamiętać, że "dialog- nie jest nakładaniem się na siebie monologów, ale wymianą w prawdzie i wolności", tak właśnie pisał Jacques de Bourbont Busset. Jest to całkowita prawda, nie ma mowy o prawdziwej rozmowie, kiedy jedna strona przedstawia swoje racje, nie słuchając w ogóle zdania drugiej osoby. Taka konwersacja raczej nie ma sensu, lepiej już prowadzić monolog samemu przed lustrem, niż przyczyniać się do straty czasu drugiego człowieka. Nawiązywanie dialogu z osobami innej narodowości, innej kulturze i zasadach obowiązujących w ich świecie daje nam możliwość poszerzenia horyzontów o nową wiedze, informacje o ludziach innych kultur. Jakże ciekawa, interesująca i inspirująca może być rozmowa z ludnością mniejszości narodowych, etnicznych albo osobami wyznających inną wiarę niż nasza. Musimy jednak zdać sobie sprawę z trudności, jakie niesie taka dyskusja, wymaga od nas delikatności w wygłaszaniu swoich poglądów oraz wyrozumiałości dla osoby, z którą ową dyskusję prowadzimy. Takie spotkania wymiany myśli prowadzą do odnalezienia nowych opinii i inspiracji, opartych na nowych świeżych poglądach. Pomaga przełamać takie bariery jak religia, poglądy na styl życia. Potrafi przekonać nas do akceptacji innych ludzi. Często mamy błędne zdanie, o jakiejś grupie społecznej, tylko dlatego, że ich nie znamy i wierzymy stereotypom, myślimy według pewnego schematu, który stwarza populacja, do której należymy. Jeśli damy szanse, zawiązania dialogu z osobami innymi niż my sami, nieraz trochę kontrowersyjnym, mamy możliwość przełamania takich barier. Wystarczy tylko przełamać się, zacząć być tolerancyjnym dla różnych grup społecznych. Sądzę, że takie rozmowy pozwalają nam na otwartość i porozumienie między wieloma grupami ludzi. Przejdźmy teraz do najważniejszej jednostki w państwie, czyli rodziny, często zapominanej, a to ona buduje całe społeczeństwo i kraj. Właśnie w tym zbiorze kilku bardzo bliskich sobie osób, rozmowa jest podstawą całego naszego życia. Dzięki niej ustalamy ważne sprawy, zasady i wymagania obowiązujące w domu. Niezmiernie trudna może być dyskusja pokoleniowa, na przykład matki z dzieckiem. Dla kobiety wielkim wyzwaniem jest próba zrozumienia, zaakceptowania lub sprostowania zdania córki czy syna. Natomiast młodzież z bardzo szybkim tempie oburza się, denerwuje, a na sam koniec obraża. Często takie rozmowy wprowadzają napiętą atmosferę, bo zdarza się, że jedna ze stron przesadzi przedstawiając zbyt radykalne poglądy. Jednak niewątpliwie jest to jedyna droga do porozumienia. Chciałabym też wspomnieć o dialogu między rodzeństwem. W ich najmłodszych latach są to bardziej kłótnie, niż rozmowy. Dopiero gdy stajemy się bardziej dojrzałymi i dorosłymi ludźmi jesteśmy w stanie nawiązać prawdziwą konwersację, słuchać, uczyć się i czerpać nowe poglądy, dochodząc do porozumienia z bratem czy siostrą. Tak zwane "trudne rozmowy" również często zdarzają się małżeństwom czy parom. Takie dialogi bywają przykre i ciężkie. Jednak rozmowy są jedyną możliwością poznania opinii osoby, którą kochamy. Wytłumaczenia i przedstawienie sobie swoich poglądów czy ustalenia wspólnych. Dom bez rozmów jest bezbarwny, umiera. Pozbawiony życia, staje się zimny i smutny. Kiedy jest miłość musi znaleźć się miejsce na rozmowę, kłótnie i uzgadnianie wspólnych poglądów, działań. Każdy dialog pobudza tempo naszego życia rodzinnego i jego miłości. Wśród ludzi krąży pogląd, że gdyby nie gadulstwo kobiet zdolność mówienia zaginęłby, ponieważ to one uczą dzieci mówić. Matki z niecierpliwością czekają, aż ich pociechy wypowiedzą swoje pierwsze słowo, czyli "mama". Czy naprawdę gdyby nie zacięcie kobiet nie byłoby języka na naszym świecie i życiu? "Na świecie było [Słowo], a świat stał się prze Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego- którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo się stało ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca. pełen łaski i prawdy". (J 1, 10-14) Biblia Tysiąclecia W Ewangelii św. Jana, Słowo Boga w pewnym sensie kreuje świat fizyczny. Przedstawia normy jakimi według Stwórcy powinniśmy żyć. My zapoznając się z tymi zasadami, od razu zaczynamy tworzyć sobie własny obraz naszego życia, zgodnymi z Biblią lub też nie. Nasze myśli szybko zmieniamy w czyny, więc również kreujemy sobie swój świat fizyczny według naszego uznania. Każde nasze wyobrażenie życia często budzi nowy temat do dialogu, rozmowy z drugim człowiekiem lub większą grupą ludzi. Może być podstawą do ustalania wspólnych pomysłów na życie, poglądów na temat jak przeżyć swój czas, który mamy na Ziemi, jak najlepiej według własnego uznania.