Joanna Duczman, kl. 2
XXXIV LO z Oddziałami Dwujęzycznymi
im. Miguela de Cervantesa

Asceza czym jest?

Asceza z greckiego "askeisis"- ćwiczenie jest to całokształt procesów fizjologicznych i duchowych służących samodoskonaleniu się człowieka. Celem każdego chrześcijanina jest dążenie do Jezusa, do lepszego życia. Nasz światopogląd zaczyna się kształtować w okresie dojrzewania. Okres ten różni się znacząco od innych etapów naszego rozwoju zarówno fizycznego jak i duchowego. Jest to etap pełen nowych doznań, przeżyć i doświadczeń. Jan Paweł II doskonale zdawał sobie z tego sprawę, rozumiał młodych i wiedział, że to oni w przyszłości będą budowali wspólnotę Kościoła oraz tworzyli otaczający nas świat. Doskonale wiemy jak działa mechanizm otaczającego nas świata. Doczesna rzeczywistość jest pełna przemocy i nieprzerwanego rozwoju oraz postępu. W mediach pełno jest nagannych wzorów postępowania. Dlaczego wiec odwołujemy się do tych stereotypów?

Doskonały przykład do naśladowania dobra odnajdujemy w listach Jana Pawła II, który słynął z miłości do młodzieży. Doskonale rozumiał buntowniczy okres dojrzewania. Promował on samokształcenie się człowieka-asceze. Kojarzy się ona nam z okresem średniowiecza, gdzie pełno było ludzi "oddanych Panu" którzy porzucili wszystko i wkroczyli na sicieżkę Boga. Jan Paweł II nie uważał, że asceza jest sprzeczna z radością. Czego przykładem jest postawa niektórych świętych którzy z jednej strony byli wielkimi ascetami, a z drugiej ludźmi niezwykle radosnymi. Powinniśmy zachować równowagę pomiędzy czasem zabaw takim jak karnawał, a niezbędnym do oczyszczenia czasem pokuty takim jak Wielki Post. Według Jana Pawła II celem ascezy nie było porzucenie cielnej powłoki i doczesnego dobra, aby pokazać swoje pełne oddanie Bogu. Uważał on, że celem prawdziwej współczesnej ascezy jest przemiana serca, czyli odwrócenie się człowieka od zła, co nie jest łatwe w otaczającym nas świecie, a otwarcie się na zbawcze działanie Boga. To dzięki niemu możemy poznać dobro. Jesteśmy ukochani przez niego - zostaliśmy stworzeni na jego obraz, umarł on za nas na krzyżu (to było dopełnieniem miłości Boga do całej społeczności ludzkiej).

Głównym pytaniem jakie nurtuje ludzi jest to jak powinniśmy żyć, jak postępować, aby w pełni dowartościować nasze życie, aby sprawić ze nasza egzystencja była pełna i sensowna. To właśnie asceza według Jana Pawła II odpowiada na te pytania. Należy odnaleźć sens ludzkiego życia. To Bóg jest miłością i tylko w nim możemy odnaleźć prawdziwe dobro. Tylko Bóg jest dobry - to znaczy: w Nim i tylko w Nim wszystkie wartości mają swe pierwsze źródło i ostateczne spełnienie. Jan Paweł II zachęcał do ascezy poszczególne stany. Kapłanów pouczał, że podołają swoim trudnym obowiązkom jeśli ufną modlitwa wraz "z sakramentami Kościoła i z ascezą, będą pośród trudności umacniać nadzieję, zachęcać do przebaczenia, będą dodawać ufności i odwagi do podjęcia drogi na nowo" . Natomiast osobom zakonnym radził, by pamiętały iż "praktykując ascezę osobistą i wspólnotową, która oczyszcza i przemienia całe życie" i przeciwstawiając się "pokusie egocentryzmu i zmysłowości i dają świadectwo autentycznego poszukiwania Boga" . Natomiast małżonkom przypominał, że "dochowanie wierności bywa niekiedy trudne i wymaga ofiary, umartwienia i zaparcia się siebie". Do młodzieży apelował: "Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali". Jan Paweł II był osobą niezwykle otwartą i zdolną do kompromisów. Dzięki niemu wielu z nas nawróciło się na dobrą ścieżkę i podjęło trud życia zgodnie z przykazaniami i wstąpiło na ścieżkę ascety.